Op de een of andere manier kom ik de afgelopen jaren regelmatig in de Costa Brava terecht: duiken in Cala Joncols, duiken rond de Medas-eilanden, citytripje Barcelona,… I like it a lot!
De Costa Brava is dus geen onbekende voor me. Onlangs mocht ik er, op uitnodiging van de toeristische dienst, een paar daagjes naartoe. Zo een paar dagen onder de Spaanse zon, in uiterst aangenaam gezelschap, het doet wat met een mens. En ik wil je er graag wat van laten mee genieten.
Medes
De Medes-eilanden liggen vlak voor de kust van Estartit. Ik was er twee jaar terug al met de duikvrienden. Ik ken het kuststadje dus een beetje. Het was een leuk weerzien. We passeerden de befaamde Tex-Mex waar de ribbetjes volgens de duikvrienden top-of-the-bill zijn.
Deze keer ging ik niet duiken maar snorkelen met Medaqua. En ook niet met droogpak maar gewoon in een natpak. Omdat ik met enkel handbagage reisde, had ik zo weinig mogelijk mee genomen. Dus ook niet mijn eigen duikbril. Note to self: neem volgende keer wél je duiksokjes mee als je weet dat je gaat snorkelen!
Het was een plezant weerzien met Nicholas. Vorig jaar belandde ik met Nicholas al bij de kerstman, na een congres voor destinatie marketeers. Het is echt grappig, we komen elkaar letterlijk over de hele wereld tegen en toevallig beleven we dan elke keer unieke avonturen. Deze keer dus op avontuur in de Costa Brava.
Het water was aan de frisse kant. Ok, eerlijk: het water was koud! Na een paar minuutjes bewegen warmde ik wat op. Zonder loodgordel en met een duikpak van 7mm was het niet eenvoudig om naar de bodem te duiken. Jammer dat ik toen nog geen GoPro had want dan had ik jullie het mooie onderwaterleven ook kunnen tonen.
Het hoogtepunt van deze snorkelactiviteit was absoluut de ontmoeting met de maanvis! Deze mola mola kan tot 2,5 meter hoog worden. In het voorjaar kan je ze langs de Spaanse kust zien. Het was de derde keer dat ik in deze periode ging duiken in de Costa Brava maar het was de eerste keer dat ik het geluk had deze mythische vis te zien. Hoera! Ja, ik was heel enthousiast toen we meerdere maanvissen spotten. De andere bloggers stonden erbij en keken ernaar 😉
Historische stadjes
Bellcaire d’Empordà
Er zijn niet veel gidsen zoals Nick. Deze Britse Spanjaard vertelt op zo’n enthousiaste en gepassioneerde manier over de streek, dat iedereen echt aan zijn lippen hangt. Hij gidste ons rond in deze kerk en vertelde allerlei leuke anekdotes. We kropen ook onder de vloer van de kerk. Daar zie je restanten van de vorige kerk. Dit kerkje staat wat schuin. Volgens Nick doen er verschillende theorieën de ronde. Eén ervan heeft met de richting van de zon te maken: men bouwde de kerk in de richting van de zon maar de zon verschuift natuurlijk in de loop van de dag.
We bezochten ook nog andere historische stadjes zoals Pals, Púbol en Monells. Onder de Spaanse zon was het heerlijk rondwandelen. De stadjes zijn stuk voor stuk mooi gerestaureerd. De huisjes zijn erg gewild door de nouveau riche en de prijzen swingen dan ook de pan uit.
Pals is vooral gekend van de arròs de Pals: de rijst van Pals. Dit is het hoofdingrediënt van de befaamde rijstschotels, het typische gerecht uit de Empordà.
Lokale specialiteiten
Het Museu de la Mediterrania bood ons een proeverij van lokale producten aan:
- Botifarra dolça of zoete worst. Als niet-vleeseter sloeg ik dit over maar de anderen wisten me te vertellen dat het een verrassende maar lekkere smaak had. Deze worst maken ze al sinds de 14e eeuw op deze manier. Botifarra dolça eet je als aperitiefhapje, bij het hoofdgerecht of als dessert.
- Brunyols de l’Empordà: een soort oliebollen die ze vooral rond Pasen klaarmaken.
- Brood: diverse soorten zelfgebakken brood
- Wijnen: heel veel wijn gedronken tijdens deze persreis! Wie me kent, weet dat dit absoluut niet mijn gewoonte is. Ik heb mijn hoeveelheid glazen wijn per jaar in elk geval verdubbeld tijdens deze paar dagen Costa Brava 🙂
Bisbal d’Empordà
Er zijn een paar dingen die met stip op mijn bucket list staan. Haalbare dinges. Maar toch ook weer niet alledaags. Een keertje keihard tegen een golfballetje slaan was er zo eentje. Druiven stampen met mijn blote voeten staat daar ook bij. En pottenbakken ook. Al van toen ik nog de leeftijd had dat sinterklaas passeerde met cadeautjes was ik door het pottenbakken geïntrigeerd. Helaas vond zijn hulpsint zo’n plastieken pottenbakwiel geen goed idee. Dat er in het programma van deze trip pottery class stond, zorgde hier dus voor een vreugdesprongetje 🙂
Escola de Ceràmica de la Bisbal
Na een rondleiding in deze pottenbakkerij mochten we zelf aan de slag. Eerst moet je een donut maken. Je houdt je vingers zo zodat, als het wiel draait, het blokje klei een donut wordt. Daarna moet je de klei de lucht in werken. Door een V-vorm te vormen met je vingers trek je de klei naar boven. Hier liep het meestal fout bij mij 🙂 Je moet genoeg druk zetten om de klei uit te rekken maar als je te veel druk zet, breekt je creatie af. Niet simpel dus maar wel een hele leuke ervaring.
Museu Castell Gala Dali
Heel speciaal, dit museum in Pùbol! Dali was duidelijk een geval apart. In Cadaques wandelde ik nog tot aan zijn huis maar het was helaas gesloten. In Púbol kocht Dali een kasteel voor zijn vrouw Gala. Die twee hadden duidelijk een vreemde relatie. Dali moest een afspraak maken om zijn vrouw te komen bezoeken… Na haar dood verhuisde hij naar het kasteel, om dichter bij haar te zijn. Het was zijn wens om daar, bij haar, begraven te worden maar de politiek stak daar een stokje voor.
Tours & tickets
Gegarandeerd de beste prijs en je vermijdt de wachtrijen.
Overnachten
Meestal sliepen we in hotels. De laatste avond sliepen we in een dertiende eeuwse boerderij. Enkele jaren geleden renoveerden de eigenaars Joan en Marta dit pareltje en ze bieden er nu turisme rural aan. Hun 3 kindjes vinden het duidelijk leuk om regelmatig toeristen over de vloer te krijgen. In no time zat ik boekjes in het Catalaans voor te lezen aan hun 3-jarige dochter.
Marta en Joan hadden alles uit de kast gehaald om ons een grandioos diner aan te bieden. Op tafel stonden wat slaatjes, vers- en zelfgebakken brood en nog heel wat ander lekkers. We waren, na enkele dagen veel eten, blij dat het een ‘gewoon’ diner was. Maar dit bleek het voorgerecht te zijn! En toen was er nog een dessertbuffet! Ze werkten hiervoor samen met hun collega’s waar de andere helft van de groep sliep.
Restaurants
La Gaviota
Met zicht op de zee en de Medes-eilanden was La Gaviota één van de culinaire toppers van deze reis. 
Met dank aan Visit Costa Brava
Dat ziet er een leuk tripje uit. En man, wat heb ik nu zin in die dessertjes!
Waw, super mooie foto’s zeg 🙂
We verblijven nu aan de Costa Brava, in Cala Joncols. Wat vorig jaar een super vakantie was, is nu een reisje in mineur. Het is ten zeerste af te raden om te logeren in het hotel. Erg duur, onbeleefd en overwerkt personeel. Men probeert nu de nieuwe keuken te introduceren, maar het eten is koud of je moet een liefhebber zijn van sla. Gelukkig maakt de duikschool ter plaatse veel goed en probeert de leiding van deze school ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken. Gelukkig weten zij wat management inhoud. De duiken gevarieerd en zijn echt niet duur.