De Europese Spelen in Bakoe. Eerlijk, ik had er voor de uitnodiging van AG Insurance nog niet veel van gehoord. Azerbeidzjan kende ik van het Eurovisiesongfestival. Die trigger was voldoende om mijn nieuwsgierigheid te wekken. Google leerde me dat het de eerste Europese Spelen zouden zijn. Google Maps toonde me de locatie van Bakoe. En dankzij YouTube maakte ik al even kennis met de stad.

Wie me op sociale media volgt, kreeg de afgelopen dagen al een preview van mijn belevenissen. Sinds gisteravond zijn we terug thuis. Vijf dagen in Bakoe leverde me ruim 400 foto’s en een vijftigtal videofragmenten op! Stof voor meerdere blogposts dus.

Vandaag deel ik alvast een plogje (picture logging) over de Europese Spelen, morgen heb ik een loopblogje en donderdag staat een toeristische blogpost over Bakoe op de planning.

Meet the team

AG Insurance is partner van Team Belgium en steunt als sponsor van het BOIC ook deze Europese Spelen. Als één van de geselecteerde reporters mocht ik ook iemand meenemen. Mijn moeder was de gelukkige. En zo reden we vorige donderdag al rond halfvier ’s nachts naar Brussels Airport. Daar zouden we de rest van de AG Insurance-delegatie ontmoetten.

We vlogen met Turkish Airlines, met een tussenstop in Istanbul. Op het vliegtuig kregen we een menukaart. En we zaten niet eens in business class! Ik heb al vaak gevlogen en met verschillende maatschappijen maar dat had ik toch nog niet meegemaakt. De homemade lemonade with fresh mint was trouwens delicious!

Voor de vlucht van Istanbul naar Bakoe was een Airbus 330 voorzien. Heel wat atleten uit o.a. België, Italië, Finland, Kroatië,… zaten ook op ons vliegtuig.

In Bakoe is het drie uur later dan bij ons. De visa in orde brengen was nog een heel avontuur maar tegen halfelf kon ik op het bed van de gigantische hotelkamer/suite in Hotel Sapphire neerploffen.

De volgende dag was er tijd om de stad te verkennen. Ik sla dit deel nu even over en schrijf er donderdag dan een aparte post over maar deze teamfoto wil ik je niet onthouden. Vooraan zit Cédric Van Branteghem, links achter hem staat Anneleen Defruyt. Dat meisje rechts zal je wel herkennen (ben ik dus) en achteraan staat Frederik Eraly.

En dan is er ook nog een making off foto of een ‘achter de schermen’.

Accreditaties

Naar Azerbeidjaanse normen ging het verrassend vlot om de accreditaties in orde te brengen. Best wel speciaal om geaccrediteerd zo’n groots evenement te mogen bijwonen. Deze accreditatie verschafte toegang tot All Areas. Trouwe lezers weten dat ik niet zo aan souvenirs ben maar deze lanyard mocht wel in mijn ‘memory box‘.

Team Belgium

Vorig jaar naaide ik een tricolore kleedje voor de Rode Duivels. Het leek me ook een ideale outfit om te supporteren voor Team Belgium. Cédric droeg een rode broek, een zwart T-shirt en had (toevallig?) ook nog een gele trui bij. Supporters in hart en nieren 🙂

Openingsceremonie

’s Avonds woonden we dus de openingsceremonie bij. Hier poseren Louise en ik even bij het stadion terwijl Boris en Martin samen met Cédric op de achtergrond een intro opnemen.

Indrukwekkend om zo’n openingsceremonie eens in het echt mee te maken. Als ‘opwarming’ kregen we een optreden van de Azerbeidzjaanse deelnemer aan het Eurosongfestival. Niet mis.

1000 dansers

De echte show begon ook heel indrukwekkend. Maar liefst 1000 dansers namen deel. Heel het middenplein stond vol met dansers met gigantische hoepelrokken. Later zou ik één van de danseressen ontmoetten. Ze vertelde me dat ze 4 maanden gerepeteerd hadden. Het leek een variant op vlaggenzwaaien maar dan met hun rokken. Zo verschenen telkens andere figuren. Echt mooi om zien!

Ook de rest van de show was spectaculair en zat technisch hoogstaand in elkaar maar die eerste act vond ik persoonlijk het meest speciaal.

Na dit rokjes-spektakel kwam de vlam het stadion binnen. Op 26 april vertrok de vlam uit de Tempel van het Vuur in Bakoe. Meer dan 1000 fakkeldragers en een reis van 5500 km later was de vlam weer in Bakoe.

Mythologie, Lady Gaga en vuurwerk

Ook de granaatappel, één van de nationale symbolen van Azerbeidzjan kreeg een plaatsje in de show. Uit de granaatappel vielen tientallen ballonnen in de vorm van de pitjes van de granaatappel.

Verder kwamen ook elementen uit de mythologie aan bod en was er de parade van de atleten. Lionel Cox mocht de vlag voor België dragen. Er was een surprise optreden van Lady Gaga die Imagine van John Lennon zong. Had heel het stadion meegezongen, het was een kippenvel-moment geweest!

Grappig ook om zien dat de security prioriteit gaf aan het fotograferen van de show. En uiteraard kon ook het klassieke vuurwerk niet ontbreken.

Yellow Tigers

De dag erna trokken we naar de Crystal Hall. Hier vond in 2012 het Eurovisiesongfestival plaats. Als Eurosongfan moest ik hier wel even poseren 🙂

We gingen er kijken naar de eerste match van de Yellow Tigers. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen (jeugdtrauma’s overgehouden aan het volleybal tijdens de lessen LO in het middelbaar) maar het was leuk om zien én het was echt spannend! Ondanks onze aanmoedigingen verloren de meisjes jammer genoeg.

Mountain Bike met Sven en Jeff

In de namiddag zouden we naar de mountainbike wedstrijd gaan kijken maar onze plaatselijke chauffeur reed naar het BMX Velopark in plaats van het Mountain Bike Velopark. Een kleine detour en dus was het een snelle pita, in een kraampje langs de weg.

Op Mountain Bike Velopark kwamen we supporteren voor Sven Nys en Jeff Luyten. We hoorden (niet gedubbelcheckt, noch bevestigd) dat het publiek maar op een deel van het parcours mocht omdat er risico van slangen was. Blijkbaar waren die voor de persjournalisten geen probleem want met accreditatie kon je toch op zowat heel het parcours komen… Typisch Azerbeidzjan!

Ook de ouders van Jeff Luyten kwamen supporteren. Heel sympathieke mensen die met plezier op de foto gingen met de Belgische supporters.

Boris en Martin interviewden Jeff en Sven aan de aankomst. Benieuwd naar hun montage!

’s Avonds was er nog een diner in lokaal restaurant Caravan Sarray. Er was een buikdanseres en er was een act met messen. Er was birthday cake voor de jarige Freija en er was vooral veel sfeer en een zalige setting.

Dag vier: gymnastiek!

Geen plog zonder ontbijtfoto 🙂 We waren ’s morgens langs de Kaspische zee gaan lopen.

Na het ontbijt ging het richting National Gymnastics Arena om voor de Belgische turners te supporteren. We passeerden ook het Olympisch dorp. Leuk om zien hoe de vlaggen van de deelnemende landen aan de gebouwen wapperden.

De medewerkers van de Europese Spelen waren duidelijk gebriefd om Bakoe te promoten. De briefing ivm de veiligheidsvoorschriften en toegangsvoorwaarden waren iets meer ad hoc gebeurd.

Tussen de wedstrijd van de heren en de dames hadden we even tijd om iets te gaan eten en voor een wandeling langs het water, naar de vlam.

Daarna repten we ons terug naar de Gymnastics Arena voor de wedstrijden van de Belgische turnsters. Helaas mocht de helft van de groep (de helft had geen accreditatie) niet meer binnen. Uitverkocht, zeiden ze onverbiddelijk aan de controle. Amper een derde van de stoeltjes bezet, bleek toen we binnen waren. Jammer en een domper op de feestvreugde.

Gelukkig waren er nog andere Belgische supporters. Deze (tri-)atleten steunden hun collega’s en gingen met plezier ook even op de foto voor deze reporter. We zouden hen ’s avonds nog even terug zien tijdens de receptie van de Belgische ambassadrice.

Time flies when you’re having fun! Ik had gerust nog een paar dagen langer willen blijven. We sloten in schoonheid af en hadden nog een plezante laatste avond in Bakoe. Maar what happens in Baku,… 😉

Tof dat je tot hier bleef lezen, dit is een lange plog geworden! Maar we hebben dan ook veel beleefd. Het was echt een unieke ervaring met een uiterst plezant gezelschap (halfweg dag 1 leek het al alsof we elkaar al jaren kenden)! Thanks Freija, Annie, Nancy, Francois, ma, Martin, Boris, Anneleen, Frederik, Cédric en Louise!
Thanks, AG Insurance voor deze fantastische dagen!